Achteraf.....

Blog van maandag 28 september 2015 (en een beetje dinsdag 29 september 2015)

Achteraf is makkelijk praten, of een blog schrijven waar je eigenlijk 1 dag te laat mee komt.

Dit zal de laatste blog zijn van onze vakantie op Gran Canaria.
Nu ik deze schrijf, weer heerlijk achter een normaal toetsenbord i.p.v die van de laptop en lang leve de apparaten met draadloze verbindingen. Die draden zijn altijd wel een frustratie op een of andere manier voor mij (OCD?). Dus heel blij met een draadloos toetsenbord wat we eigenlijk al jaren hebben maar na zo'n vakantie weer extra waardeer bij thuiskomst. Ook bij een draadloos toetsenbord kan je zo'n moment hebben van achteraf.....misschien een keer de batterijen vervangen , want @#*^ hij  doet het echt niet, i.p.v gelijk een nieuwe te kopen nadat je de niet werkende de grond heb laten ervaren.

Even weer terug naar het begin, zoals altijd dwaal ik weer af. Gelukkig ben ik bekend met deze eigenschap van mezelf en probeer ik toch in een rechte lijn van A naar B te gaan. Soms heb ik de subtiele attendering van andere nodig of die van mijn echtgenoot: '' He homo, je draait er weer omheen''
Tja soms is er zoveel te vertellen, en kan ik zo enthousiast zijn dat zelfs een crematie gezellig wordt.
Ook weer zo lullig dat je dan achteraf mensen hoort zeggen, wie was er ook alweer dood?
Genoeg...er springen weer 1001 dingen door mijn hoofd om op te schrijven beginnen bij A.

A:
Aan alles komt een eind (het is daarna de herinnering die voortleeft) dus ook aan deze vakantie.

C:
Chronisch kwijlend zitten we aan ons laatste ontbijtje. Wat waren deze toch heerlijk. Zelf als ochtend mens kan ik hier heerlijk van genieten, hoewel mijn echtgenoot niets zo'n ochtendmens is hebben we hierin een prima middenweg in gevonden, ook wel: Halten Die Klappe. Alleen de vraag wil je nog een Jus d'orange voldoet dan en niet het gesprek aan gaan van wat wil je doen vandaag. Trots kan ik dan ook zeggen dat het deze vakantie echt gelukt is, de middenweg van het plannen. Mogelijk dat andere nu lezen, goh wat grof...zo van ''houd je bek'' en dat van je eigen liefje.....geloof mij.....als je geen ochtendmens bent of een ochtendhumeur hebt wil je mij niet hebben bij het ontbijt.

Laatste ontbijtje bij Hotel Neptuno

H:

Hoe vervelend het ook is, na het ontbijt gaan we naar onze kamer om de koffers te pakken voor de terugreis naar huis. De kamer is tot 12.00 uur vandaag nog tot onze beschikking. Vanuit het hotel kan men gebruik maken van een ruimte waar de koffers worden neergezet gedurende de  rest van de dag. Ook bied het Hotel nog een tijdelijke kamer/gelegenheid aan om te kunnen douchen en omkleden als je het Hotel, net zoals wij, vrij laat op de dag verlaat. De service is wat dat betreft uitmuntend bij Neptuno. Hoewel we zelf geen gebruik maken van deze service kan ik verders ook geen oordeel geven hoe deze zou zijn verlopen. Wij hebben dankbaar gebruik gemaakt van het aanbod van onze hotelkameraden. Ze hebben hun kamer ter beschikking gesteld voor ons op de vertrekdag. Bij deze nogmaals super bedankt !! Om 12.00 uur stopt ook het All Inclusive wel jammer, maar zeker wel begrijpelijk. Rond de klok van Half twaalf zijn we klaar met de koffers. De kamersleutel, in vorm van een credit card, hebben van onze hotelkameraden al gekregen. Slechts 1 verdieping hoger en recht boven ons is hun kamer hoe gemakkelijk allemaal. De koffers worden neergezet, Chris pakt zijn zwemspullen en gaat aan het zwembad liggen bij de hotelkameraden. (Ook op de laatste dag heeft onze Pool Guy Wilfred de ligbedden gedisciplineerd gereserveerd.) Zelf neem ik plaats op het zwembadterras, nog even snel en cappuccino want die valt nog net onder het All Inclusive, en schrijf daar heerlijk buiten een Hilarisch Blog van de vorige dag.

Gewillig, open en op hun rug liggen ze weer op bed

T:

Tien geweldige dagen hebben we gehad. Wat hebben we gelachen tot buikkrampen.

Veel tijd door gebracht aan het zwembad en op het terras van het Hotel. Inmiddels bedenk mezelf dat die afgelopen dagen er een klein dorpje is ontstaan aan het zwembad met zijn vaste bewoners:

Gasten die uiteindelijk hebben gekozen om zich zelf op de gesloten afdeling te plaatsen om vervolgens zich de rest van de vakantie zich te laten verzorgen door slachtofferhulp van de Twee-eiige eenling. De twee-eiige eenling wist zich gelukkig, met de angst in de ogen "wij willen ook gezelligheid" duidelijk leesbaar, nog op de laatste avond nog een dosis humor en gezelligheid te bemachtigen, door even stil te blijven staan bij onze gezellige tafel, terwijl ze eigenlijk geclaimd waren door de gesloten deurtjes met eenrichtingsverkeer. Het gesloten paartje was dus genoodzaakt om eenzaam maar toch samen de gesloten afdeling weer op te gaan. Ik zou zeggen Let It Go...

Hoewel deze actie van de Twee eiigen eenling een enorm gevoel van verraad, wanhoop en onbegrip bij de gesloten deurtjes heeft bezorgd, hebben ze het toch toegelaten om zich op de dag van vertrek zich uit te laten bonzjoeren door de Twee-eiige eenling.

Ook kende het zwembaddorp een jong zorgzaam en toegewijd jong gastje (25?). Naar mijn weten verdien je dan ook gewoon een lintje. 10 Dagen lang de zorg van drie bejaarden op je nemen tijdens je vakantie. Iedere dag weer helpen bij het ontbijt, lunch en diner. Ook de avonden op het terras was het toegewijde riddertje aangesloten bij de tafel van de diep gebruinde bejaarde kasteelheren. Naar onze menig had dit dappere riddertje het nachtleven mogen gaan veroveren. Maar mogelijk vind hij het prettig om een ouder (40 jaar) vriendje te hebben. Dit alles is natuurlijk speculatie en niet op waarheid berust. Het einde van dit sprookje is dat opa zelf  alle loodzware koffers van het riddertje en die van zich zelf van de bagageband mocht afhalen, hoe galant. 

E:

Enzo kan ik nog pagina's vol schrijven over de verschillende bewoners van het zwembaddorp.

Hoe leuk dat ook kan zijn, zal ik mezelf toch even moeten houden hoe de rest van onze laatste dag is verlopen op Gran Canaria. 

R:

Raar maar waar, even wennen natuurlijk, is het als je dagen lang kan genieten van een heerlijke lunch zonder je portemonnee te hoeven trekken en dan in eens wel de euro's uit je zak moet kloppen. 

Zoals al eerder verteld stopt het All Inclusive om 12.00 uur. Daarna mag jezelf het eten en drinken afrekenen. Wat verders geen enkel probleem is want de kwaliteit en prijs verhouding is zeer goed.

Nadat we eerst even naar de Spar zijn geweest nemen we dan nog ook een laatste lunch met onze hotelkameraden. Onderling vergaderen we nog even of de lunch volledig op het pasje van de hotelkameraden gemoffeld kan worden, want we blijven tenslotte creatieve Nederlanders, echter zelf vind ik dit niet kunnen en rekenen gewoon af. tenslotte is het maar een habbekrats.

Laatse lunch

De koek is echt op

A:

Aangebroken is de tijd om naar de kamer te gaan waar we onszelf gaan omkleden voor de terugreis naar huis. Alles krijgt definitief een plaatsje in de koffer en handbagage, reisdocumenten worden weer opgezocht klaar om naar beneden te gaan. Vanochtend hebben we ons zelf al uitgecheckt. Om nog gebruik te kunnen maken van de poort van de achteruitgang omdat we nog even naar de Spar wilde geeft de receptioniste ons nog een nieuw pasje om daar gebruik van te kunnen maken. Wederom wil ik weer bevestigen dat medewerkers van het hotel er alles aan doen om de gasten te helpen en goed van dienst te kunnen zijn, echter wel met een kanttekening dat soms het niet goed beheersen van de Engelse of andere vreemde taal van oa het barpersoneel bij het zwembad kan leiden tot verkeerde bestellingen. Gezien men in het toerisme werkt lijkt het mij geen overbodige luxe om de medewerkers hierop beter te selecteren tijden het aannemen van de functie.

 

F:

Farewell our hotelkameraden, bij het zwembad nemen we afscheid. Toch nog even een Colaatje op rekening van de hotelkameraden, dus toch nog illegaal  All Inclusive. Vanuit All Tours hebben we begrepen dat de bus ons om 16.50 uur komt ophalen. Dit was netjes aangegeven in de mappen van All Tours. De reisbegeleiding is goed te noemen van All Tours. Informatie is duidelijk en op gestipte dagen is er een reisleider aanwezig in het hotel voor een paar uur. Je kan er goed terecht met je vragen of als je eventueel meer informatie wil hebben van het eiland. We hebben verders geen gebruik gemaakt van de geijkte informatiebijeenkomst, dit is namelijk niet ons eerste bezoekje aan Gran Canaria. 

In de lobby nemen we ook nog even afscheid van onze lieftallig koppel de Engelse Theepotjes (natuurlijk weer met alle respect) die overrompeld zijn door onze drie op de wang zoentjes. 

That is how we do it in Holland, tik hem aan ouwe.....

Het compliment dat deze dames geven over onze Hollandse gezelligheid (incl. bitterballen) steken we in onze zak. Nu is het echt tijd om te gaan.

  

De bus is op tijd, Ruben, een hotelmedewerker die ook bij aankomst onze koffers heeft aangenomen staat weer te popelen om onze koffers weer aan te nemen. Beide koffers van bijna 20 kilo sjouwt deze jongen over de weg, die trouwens opengebroken ligt voor de vernieuwing en er prachtig uit gaat zien, naar het busje. Verbaasde gezichten zijn er bij andere gasten als zij zelf de koffers moeten gaan sjouwen naar de bus. Wat een goede tip wel niet kan doen bij een hotelmedewerker.

Koffers worden door de buschauffeur in de bus geladen en wij nemen inmiddels plaats in de bus.

Kijkend naar buiten zien we het dramatische afscheid van de gesloten afdeling en de Twee eiige eenling. '' Jullie kunnen het.....Let It Go....." roepen de Twee eiige eenling nog als de gesloten afdeling het busje instapt. En zo vertrekken we richting het vliegveld.

Prima ritje naar het vliegveld, nog even een paar andere mensen oppikken bij andere accommodaties en voordat we het weten zijn we er al.

Bij het uitstappen van het busje horen we semi-vrijwillig nog even een klaagzang aan van de gesloten afdeling. Want die airco zus en die airco zo en die..........

Op het vliegveld loopt alles weer gesmeerd, inchecken, stoelreservering hadden we gelukkig al gedaan. Maar goed ook want voor sommige passagiers was het een drama bij het indelen van de stoelen. Wederom was het extra betalen voor het reserveren van de stoelen geen overbodige luxe.

Gedurende periode op het vliegveld was het spelletje, ontwijk de gesloten afdeling, begonnen.

Bij de Starbucks (Yaaaaaaahoooooooooo!!!!!!!!!!) hebben we weer heerlijk genoten van wat lekkers.

Zo kunnen we goed gevuld het vliegtuig in.

I'm Lovin it

Het menu voor vertrek

Carrotcake !!!

Voordat het boarden gaat beginnen zitten we heerlijk onderuit voor het raam naar het vliegtuig te kijken wat ons straks weer naar Nederland zal gaan brengen. Zelf vind ik het  altijd wel erg leuk om te zien, al die bedrijvigheid rond zo'n vliegtuig. Net zoals op de heenweg zien we nu ook koffers aankomen, maar dan nu worden ze ingeladen in plaats van uitgeladen.

Vliegtuig wordt geladen

Daar zijn onze koffers

Boarden gaat weer supersnel, hoewel er bij sommige passagiers irritaties zijn mbt de stoelverdeling. 

We worden weer welkom aan boord geheten en dan is het moment aangekomen dat we echt gaan vertrekken. Het toestel gaat weer vloeiend de lucht in en een maal boven de wolken is er weer een prachtig schouwspel van de ondergaande zon.

Zonsondergang

De vlucht verloopt gladjes. Met een beetje muziek luisteren, boekie lezen en een beetje slapen gaat de vlucht weer snel voorbij.

Na een goed 4 uur vliegen staan we weer op Schiphol. Hier in Nederland is het dan zo goed als nacht.

We're back

We moeten nog even geduld hebben, voor sommige passagiers ongekend, voordat we het vliegtuig kunnen verlaten. Maar als de stroom eenmaal op gang komt...

Het aanleveren van de koffers laat echter wel lang op zich wachten. Sommige gezichtjes langs de bagageband beginnen steeds witter te worden. Gasten van een gesloten afdeling krijgen lichtelijke paniek aanvallen en lopen zwetend heen en weer van begin naar eind van de band, in de hoop dat het helpt dat deze gaat draaien. Het Riddertje wordt spontaan minder hoflijk wat tot verontwaardiging leid bij de Kasteelheer. En wij?.........

Ach de vakantie zit er op....

Tijdens het wachten op de koffers nog even appen met onze hotelkameraden in de hoop nog een klein beetje Gran Canaria mee te krijgen.

Nadat we de koffers hebben is het inmiddels gesneden koek, naar P3 met het bussie, auto inladen en weer richting huis. En ook dit is weer allemaal goed verlopen.

Onderweg nog even een midnight snack.

Hollandse Midnightsnack

Diep in de nacht komen we thuis op dinsdag 29 september 2015.

Het ziet er op.....vakantie 2015 op Gran Canaria.

Achteraf: Hadden we geen stekkerblokje nodig, hadden beter moeten kijken en dan hadden we de extra stopcontacten wel gevonden onder de nachtkastjes.....hahahahaha

Achteraf: Bleek de entree voor een super leuke bar niet zo duur, hadden het kaartje beter moeten lezen en dan hadden we beide allebei twee gratis drankjes......hahahahha

En nu is ook deze blog ten einde.

Het was een Super Gezellige Hilarische vakantie mede mogelijk gemaakt door de Bitterbal Clan en natuurlijk onze Hotel Kameraden.....THNX GUYS !!!

Alle trouwe lezers bedankt voor het lezen van mijn blog.

Leuke reacties ontvangen.

Tot de volgende blog....maar waar naar toe?